Voor mij is poëzie iets wat je kan schrijven over jezelf, over familie, over dingen die je hebt. Met poëzie kan je je gevoelens uitdrukken: liefde, woede, jaloezie, nieuwsgierigheid, verwondering, verwarring …
Poëzie is ook iets schrijven over wat je meegemaakt hebt. Poëzie kan een korte of lange tekst zijn, maar de emoties moeten voelbaar zijn. Als je de poëzie voelt, dan pas kan je ze verstaan. Poëzie is in je gedachten een bepaalde realiteit maken en ze zien in je verbeelding.
Denken denken over dingen als vreugde en verdriet je kunt het doen maar as- ‘t- nie- hoeft doe het dan maar niet Toon Hermans
Ik heb dit gekozen omdat het bij mij past. Ik moet steeds over alles nadenken en soms begin ik dan aan iets te twijfelen. Ik denk soms na over het leven. Wat gaat er gebeuren in de toekomst? Kon het af en toe in het verleden niet anders gegaan zijn? Wat gebeurt er als ik iets op een bepaalde manier doe of zeg? Hoe zal ik mij voelen? Teveel piekeren is niet altijd goed. Dat geeft stress en vergalt soms het plezier.
auteur: Laurens Brieven
bron: boek: Toon Hermans - Ontbijten Met Jou (noteer zoals het moet)
Poëzie is een gedicht dat geschreven of muziek die gezongen wordt. Eén gedicht roept verschillende gevoelens tegelijkertijd op die je doen denken aan het verleden. Je kan een gedicht naar iemand sturen om je gevoelens of gedachten te uiten. Je kan ook bijvoorbeeld zien hoe iemand zich voelt of wat iemand wil bereiken door het soort van gedicht te achterhalen waarnaar iemand luistert.
Je kan er je eigen gevoelens mee verklaren, waarom je bijvoorbeeld moe gestreden bent of waarom je wil weggaan. Maar voor mij is de verklaring van liefde de mooiste soort poëzie.
Wanneer je je best doet, maar je slaagt niet
Als je krijgt wat je wilt, maar niet wat je nodig hebt
Als je je zo moe voelt, maar je kunt niet slapen
Vast in het omgekeerde
En de tranen stromen over je gezicht
Als je iets verliest dat je niet kan vervangen
Als je van iemand houdt, maar het gaat verloren
Kan het nog erger?
Lichten zullen je naar huis leiden
En ontvlammen je botten
En ik zal proberen om je te helpen
En hoog boven of laag beneden
Wanneer je te verliefd bent om het te laten gaan
Maar als je het nooit probeert zal je het nooit weten
Wat je waard bent
Lichten zullen je naar huis leiden
En ontvlammen je botten
En ik zal proberen om je te helpen
Tranen stromen op je gezicht naar beneden
Als je iets verliest dat je niet kan vervangen
Tranen stromen op je gezicht naar beneden
Op je gezicht en ik...
Tranen stromen op je gezicht naar beneden
Ik beloof je dat ik zal leren van mijn fouten
Tranen stromen op je gezicht naar beneden
Op je gezicht en ik...
Lichten zullen je naar huis leiden
En ontvlammen je botten
En ik zal proberen om je te helpen
Dit liedje heb ik gekozen omdat het een exacte weergave is van bepaalde gevoelens die bij mij heersen. Bij het horen van dit liedje was het alsof iemand mij bij mijn hart greep en de tranen uit mijn ogen liet vloeien. Het toont voor mij welke problemen ik al heb doorstaan, het is een herinnering aan hoe sterk ik ben of kan zijn, het geeft mij vooral moed om positief te blijven denken. Als laatste is het liedje een soort van overtuiging dat ik altijd zal moeten blijven vechten, maar dat er ook altijd iemand voor mij zal zijn, mijn moeder, die ik nooit kwijt wil.
Bron liedje vertaling : http://muzikum.eu/nl/127-3547-162427/coldplay/fix-you-nederlandse-vertaling.html
Bron liedje : http://www.youtube.com/watch?v=pY9b6jgbNyc
Poëzie is voor mij geen gedichtje of een stukje uit een liedjestekst. Poëzie is voor mij naar een muziekstuk luisteren zonder tekst, want enkel muziek kan zoveel zeggen. Je luistert naar de muziek en door enkel naar die muziek te luisteren kan je je heel wat voorstellen. Je kan je een volledig nieuwe wereld voor de geest halen waar je heel gelukkig bent of een wereld waar je je heel klein voelt... En ook al voel je je op het ene moment, tijdens het liedje heel blij, je kan je op het andere moment heel anders voelen, dat vind ik het leukste aan dat soort muziek. Soms vind ik het ook fijn om terwijl ik naar de muziek aan het luisteren ben mijn gevoelens erbij op te schrijven. En dat doe ik het liefst op deze muziek:
Als ik naar het liedje luister denk ik aan een mooie herfstavond, je ziet hoe de blaadjes van de bomen naar beneden vallen en terwijl je even niet oplet en terug naar buiten kijkt, zie je de liefde van je leven staan... Zijn gezicht is bleek en zijn ogen zo blauw... er verschijnt een glimlach op z'n gezicht als hij ziet dat je naar hem kijkt. Je gaat naar buiten en wordt begroet door zijn warme armen die perfect rond je middel passen. Samen kijk je hoe de zon ondergaat, naar de bijna kale bomen en je denkt al aan het afscheid dat straks zal komen... Dat zijn de gevoelens die bij mij naar boven komen als ik dit hoor.
Waarom?
Ik heb dit liedje gekozen omdat ik een enorme fan ben van de muziek van Danny Elfman en de film Corpse Bride. Als ik bijvoorbeeld naar huis stap van het station, moet ik altijd door een stukje bos. Dan vind ik het fijn om dat liedje op te zetten en me een compleet andere wereld voor te stellen, en dat is net wat poëzie doet. Het is ook leuk dat het voor iedereen een andere ervaring is, de ene persoon stelt zich er helemaal iets anders bij voor dan de andere, en dat vind ik het mooie aan poëzie.
