...je verbeelding

Poëzie is voor mij geen gedichtje of een stukje uit een liedjestekst. Poëzie is voor mij naar een muziekstuk luisteren zonder tekst, want enkel muziek kan zoveel zeggen. Je luistert naar de muziek en door enkel naar die muziek te luisteren kan je je heel wat voorstellen. Je kan je een volledig nieuwe wereld voor de geest halen waar je heel gelukkig bent of een wereld waar je je heel klein voelt... En ook al voel je je op het ene moment, tijdens het liedje heel blij, je kan je op het andere moment heel anders voelen, dat vind ik het leukste aan dat soort muziek. Soms vind ik het ook fijn om terwijl ik naar de muziek aan het luisteren ben mijn gevoelens erbij op te schrijven. En dat doe ik het liefst op deze muziek:

Als ik naar het liedje luister denk ik aan een mooie herfstavond, je ziet hoe de blaadjes van de bomen naar beneden vallen en terwijl je even niet oplet en terug naar buiten kijkt, zie je de liefde van je leven staan... Zijn gezicht is bleek en zijn ogen zo blauw... er verschijnt een glimlach op z'n gezicht als hij ziet dat je naar hem kijkt. Je gaat naar buiten en wordt begroet door zijn warme armen die perfect rond je middel passen. Samen kijk je hoe de zon ondergaat, naar de bijna kale bomen en je denkt al aan het afscheid dat straks zal komen... Dat zijn de gevoelens die bij mij naar boven komen als ik dit hoor.

Waarom?

Ik heb dit liedje gekozen omdat ik een enorme fan ben van de muziek van Danny Elfman en de film Corpse Bride.  Als ik bijvoorbeeld naar huis stap van het station, moet ik altijd door een stukje bos. Dan vind ik het fijn om dat liedje op te zetten en me een compleet andere wereld voor te stellen, en dat is net wat poëzie doet. Het is ook leuk dat het voor iedereen een andere ervaring is, de ene persoon stelt zich er helemaal iets anders bij voor dan de andere, en dat vind ik het mooie aan poëzie.

Auteur: Janie Van der Eecken
Bron: http://www.youtube.com/watch?v=tjUPQPj5hSA
         Tim Burton's Corpse Bride (zeker een aanrader)