Er bestaat
niet echt een definitie voor poëzie, dus heb ik er mijn eigen definitie aan
gegeven. Poëzie is voor mij het kunnen uitdrukken van gevoelens op allerhande
manieren, zowel blije gevoelens als triestige gevoelens. Je kan dat op
allerhande manieren doen. Je kan dat door gebruik te maken van bijvoorbeeld een
liedje of een rijm of een gedicht. Zolang die bedoeling maar een artistieke
bedoeling heeft. Meestal gaat poëzie over alledaagsheden zoals hoe het voelt om
verliefd te zijn of hoe is het als je een belangrijk iemand verliest.
Ik heb voor het gedicht van Leopold Andreas (Paul) van Ostaijen gekozen. Het heet "Boem Boem Paukeslag”. De schrijver gebruikt een speciale manier om gevoelens te uiten en dat spreekt me aan. Het is geen rijm of een liedjestekst maar een speciale vorm van poëzie die bekend is geworden door van Ostaijen. De bewuste plaatsing van letters en het gebruik van lettertypes voor de woorden, neemt een lezer helemaal mee in het verhaal dat hij probeert te vertellen. Elke keer dat je het leest, kan je er meer en meer uithalen. Het is een pracht van een kunststuk dat wereldwijd gekend is.
Voor mij is het moeilijk om een definitie te geven van poëzie omdat poëzie alles is. Poëzie is kunst, het komt voor in muziek en ook film is een speciale manier om je gevoelens en gedachten uit te drukken in woorden. Poëzie kan veel gevoelens oproepen, zowel vrolijke als droevige gevoelens. Maar voor mij is poëzie vooral muziek. Naar muziek luisteren en de teksten daarvan aanvoelen, zodat je kunt ontsnappen aan de realiteit en je een totaal nieuwe wereld kunt voorstellen, dat is poëzie. Poëzie is prachtig zelfs als het droevig of donker is, het raakt je steeds en dat maakt het prachtig. Poëzie laat je weten wat de schrijver doorgaat. Misschien zit je met hetzelfde probleem, dan weet je dat je niet alleen bent.
(Verse 1)
You were all that I wanted
I fell in love with all of your heart
and your soul
From that moment, couldn't imagine
You ever hurting me or mistreating my
love
I should have known
Rivers of tear drops
These sharp pains in my heart
If This was the way that you love
You never shoulda loved me
(Chorus)
You never shoulda loved me
You never shoulda touched me
You never shoulda,
Never shoulda told me you loved me and
you would never leave me.
'Cause everything that you would do
It made me fall in love with you
Until your left and you made that
mistake
Now I can't take you back if I wanted
to
(Verse 2)
Balled up, laying in my bed
Thoughts racing through my head
How did we start off in love and end
up here?
You said you loved me, and I believed
you
Seems like you dont even mean what you
say
Rivers of tear drops
These sharp pains in my heart
If this was the way that you love
You never should have loved me
(Chorus)
(Bridge)
You were all that I wanted, I fell in
love with
You cause you loved me and I thought
that you were ready
I thought that we were gonna be a
family
And if you werent then you shouldve
let me
Keep all of my love to give, to
someone who was
(Chorus)
Bron: MetroLyrics
Waarom dit liedje?
De eerste keer dat ik het liedje hoorde, voelde ik alle emoties die de zanger voelde. Iedereen is al eens in dit soort situatie terecht gekomen waarin je vertrouwde op een persoon of hield van een persoon die je later in de steek liet. ik koos dit nummer vanwege het verhaal erachter en de emoties die je voelt als je er naar luistert. Elk woord in de tekst heeft een zeer krachtige betekenis erachter. Iedereen die luistert naar dit lied gaat er een ander gevoel bij hebben en dat is waarom ik dit lied als voorbeeld voor poëzie nam.
Auteur : Priscilla Owusu Bron : http://www.youtube.com/watch?v=vJYsvqGbDcs
Voor mij is poëzie iets heel speciaals, iets heel unieks. Het is moeilijk te definiëren, maar het is wel telkens een manier van gevoelens uitdrukken in woorden en klanken. Het is ook steeds de bedoeling dat je je er helemaal in kan inleven, de emoties raken je tot diep in je hart. In poëzie hoef je je niet steeds aan de realiteit te houden. Je mag je gevoelens en alles wat je kwijt wil, vrij uiten, want poëzie heeft geen grenzen. Je mag schrijven over wat dan ook. Je hoeft je gevoelens niet op te kroppen. Dat is wat poëzie juist zo mooi en uniek maakt. Iedereen heeft er een ander idee over, maar het is wel zeker dat poëzie bij iedereen bepaalde gevoelens oproept. Een dichter schrijft vaak ook recht uit het hart, wanneer je daar even bij stil staat weet je hoe diep die emotie wel kan zitten. Wat iemand in realiteit niet altijd durft zeggen kan dat via poëzie op een mooie en originele manier toch aan bod laten komen. Het kan ook een soort escapisme zijn. Terwijl je het leest of ernaar luistert, kan je soms even je problemen vergeten. Poëzie is heel en vaak zeer diep.
Vertaling: "Niemand was nooit net als jij. Jij bent individueel uniek, ook alles wat je doet. Geloof in je visies, je dromen kunnen werkelijkheid worden. Open jouw ambitie en verberg het niet." - Ms Moem
Waarom dit gedicht?
Het gedicht sprak me meteen aan door de woorden en de manier waarop het geschreven is. "Niemand was nooit net als jij." Het is waar: iedereen is uniek, iedereen is anders, niemand is precies hetzelfde. Alleen jij bent jezelf en niemand kan ooit jou zijn. Ook je karakter, want niemand denkt op dezelfde manier. Iedereen heeft andere interesses en dat is heel speciaal. Net zoals je telefoonnummer uniek is, ben jij dat ook. Er is niet echt een ideaal, zolang jij je goed voelt, is er niemand die je zou moeten beoordelen voor wie je bent. Verander nooit voor iemand anders, blijf altijd jezelf.
Auteur: Lisa De Troyer
Bron gedicht: http://msmoem.com/2012/poetry-2/trust-your-dreams-a-poem/
Voor mij is poëzie iets wat je kan schrijven over jezelf, over familie, over dingen die je hebt. Met poëzie kan je je gevoelens uitdrukken: liefde, woede, jaloezie, nieuwsgierigheid, verwondering, verwarring …
Poëzie is ook iets schrijven over wat je meegemaakt hebt. Poëzie kan een korte of lange tekst zijn, maar de emoties moeten voelbaar zijn. Als je de poëzie voelt, dan pas kan je ze verstaan. Poëzie is in je gedachten een bepaalde realiteit maken en ze zien in je verbeelding.
Denken denken over dingen als vreugde en verdriet je kunt het doen maar as- ‘t- nie- hoeft doe het dan maar niet Toon Hermans
Ik heb dit gekozen omdat het bij mij past. Ik moet steeds over alles nadenken en soms begin ik dan aan iets te twijfelen. Ik denk soms na over het leven. Wat gaat er gebeuren in de toekomst? Kon het af en toe in het verleden niet anders gegaan zijn? Wat gebeurt er als ik iets op een bepaalde manier doe of zeg? Hoe zal ik mij voelen? Teveel piekeren is niet altijd goed. Dat geeft stress en vergalt soms het plezier.
auteur: Laurens Brieven
bron: boek: Toon Hermans - Ontbijten Met Jou (noteer zoals het moet)
Poëzie is een gedicht dat geschreven of muziek die gezongen wordt. Eén gedicht roept verschillende gevoelens tegelijkertijd op die je doen denken aan het verleden. Je kan een gedicht naar iemand sturen om je gevoelens of gedachten te uiten. Je kan ook bijvoorbeeld zien hoe iemand zich voelt of wat iemand wil bereiken door het soort van gedicht te achterhalen waarnaar iemand luistert.
Je kan er je eigen gevoelens mee verklaren, waarom je bijvoorbeeld moe gestreden bent of waarom je wil weggaan. Maar voor mij is de verklaring van liefde de mooiste soort poëzie.
Wanneer je je best doet, maar je slaagt niet
Als je krijgt wat je wilt, maar niet wat je nodig hebt
Als je je zo moe voelt, maar je kunt niet slapen
Vast in het omgekeerde
En de tranen stromen over je gezicht
Als je iets verliest dat je niet kan vervangen
Als je van iemand houdt, maar het gaat verloren
Kan het nog erger?
Lichten zullen je naar huis leiden
En ontvlammen je botten
En ik zal proberen om je te helpen
En hoog boven of laag beneden
Wanneer je te verliefd bent om het te laten gaan
Maar als je het nooit probeert zal je het nooit weten
Wat je waard bent
Lichten zullen je naar huis leiden
En ontvlammen je botten
En ik zal proberen om je te helpen
Tranen stromen op je gezicht naar beneden
Als je iets verliest dat je niet kan vervangen
Tranen stromen op je gezicht naar beneden
Op je gezicht en ik...
Tranen stromen op je gezicht naar beneden
Ik beloof je dat ik zal leren van mijn fouten
Tranen stromen op je gezicht naar beneden
Op je gezicht en ik...
Lichten zullen je naar huis leiden
En ontvlammen je botten
En ik zal proberen om je te helpen
Dit liedje heb ik gekozen omdat het een exacte weergave is van bepaalde gevoelens die bij mij heersen. Bij het horen van dit liedje was het alsof iemand mij bij mijn hart greep en de tranen uit mijn ogen liet vloeien. Het toont voor mij welke problemen ik al heb doorstaan, het is een herinnering aan hoe sterk ik ben of kan zijn, het geeft mij vooral moed om positief te blijven denken. Als laatste is het liedje een soort van overtuiging dat ik altijd zal moeten blijven vechten, maar dat er ook altijd iemand voor mij zal zijn, mijn moeder, die ik nooit kwijt wil.
Bron liedje vertaling : http://muzikum.eu/nl/127-3547-162427/coldplay/fix-you-nederlandse-vertaling.html
Bron liedje : http://www.youtube.com/watch?v=pY9b6jgbNyc
Poëzie is voor mij geen gedichtje of een stukje uit een liedjestekst. Poëzie is voor mij naar een muziekstuk luisteren zonder tekst, want enkel muziek kan zoveel zeggen. Je luistert naar de muziek en door enkel naar die muziek te luisteren kan je je heel wat voorstellen. Je kan je een volledig nieuwe wereld voor de geest halen waar je heel gelukkig bent of een wereld waar je je heel klein voelt... En ook al voel je je op het ene moment, tijdens het liedje heel blij, je kan je op het andere moment heel anders voelen, dat vind ik het leukste aan dat soort muziek. Soms vind ik het ook fijn om terwijl ik naar de muziek aan het luisteren ben mijn gevoelens erbij op te schrijven. En dat doe ik het liefst op deze muziek:
Als ik naar het liedje luister denk ik aan een mooie herfstavond, je ziet hoe de blaadjes van de bomen naar beneden vallen en terwijl je even niet oplet en terug naar buiten kijkt, zie je de liefde van je leven staan... Zijn gezicht is bleek en zijn ogen zo blauw... er verschijnt een glimlach op z'n gezicht als hij ziet dat je naar hem kijkt. Je gaat naar buiten en wordt begroet door zijn warme armen die perfect rond je middel passen. Samen kijk je hoe de zon ondergaat, naar de bijna kale bomen en je denkt al aan het afscheid dat straks zal komen... Dat zijn de gevoelens die bij mij naar boven komen als ik dit hoor.
Waarom?
Ik heb dit liedje gekozen omdat ik een enorme fan ben van de muziek van Danny Elfman en de film Corpse Bride. Als ik bijvoorbeeld naar huis stap van het station, moet ik altijd door een stukje bos. Dan vind ik het fijn om dat liedje op te zetten en me een compleet andere wereld voor te stellen, en dat is net wat poëzie doet. Het is ook leuk dat het voor iedereen een andere ervaring is, de ene persoon stelt zich er helemaal iets anders bij voor dan de andere, en dat vind ik het mooie aan poëzie.
Voor mij is poëzie iets waarmee je op een mooie manier je gevoelens kan uiten. Als je het ziet, hoort of leest zal het je raken omdat je er ergens jezelf in kan herkennen. Het kan van alles zijn zoals een film, een lied, een gedicht, een liefdesbrief of zelfs een gewone simpele zin. Soms heeft poëzie geen woorden nodig. Bijvoorbeeld met- klassieke- muziek kan zoveel gezegd worden wat je met woorden niet kan zeggen. Een tekst hoeft niet te rijmen en hoeft niet lang te zijn, maar in alles moet een betekenis zitten. Als er geen zinvolle betekenis in zit is het voor mij geen poëzie. Iedereen heeft ook een andere kijk op poëzie: wat ik zie als poëzie kan een ander zien als geen poëzie, wat ik mooi vind kan een ander lelijk vinden.
Bron:http://www.youtube.com/watch?v=MlJWsS7reIk
(Chris Medina - What are words)
Anywhere you are, I am near,
Anywhere you go, I'll be there,
Anytime you whisper my name you'll see,
Every single promise I'll keep,
cause what kind of guy would I be,
If I was to leave when you need me most
What are words if you really don't mean them when you say them,
What are words if they're only for a good time then they don't,
when it's love yeah you say them out loud,
those words they never go away,
they live on and even when we're gone
Overal waar je bent, ik ben bij je,
Overal waar je naartoe gaat, ik zal er zijn,
Elke keer als je mijn naam fluistert zal je zien,
ik zal mij aan elke belofte houden,
want wat voor een man zou ik zijn,
Als ik je zou verlaten terwijl je me zo hard nodig hebt
Wat zijn woorden als je ze helemaal niet meent als je ze zegt,
Wat zijn woorden als ze alleen maar voor goede tijden zijn en daarna niet meer,
Wanneer het liefde is zeg je ze luidop,
die woorden gaan nooit weg,
ze leven verder ook al zijn we er niet meer..
Toen ik dit lied voor de eerste keer hoorde moest ik ervan wenen omdat er een heel triest verhaal achter zit. Chris Medina schreef dit lied voor zijn verloofde die na een auto-ongeval helemaal verlamd werd. Ondanks haar handicap bleef hij van haar houden en trouwde hij met haar. Die man kon even goed alles laten en naar een andere vrouw gaan, maar hij bleef bij haar om haar te steunen wat hij ook in deze tekst zegt 'cause what kind of guy would I be, if I was to leave when you need me most'. Ik heb gekozen voor dit lied, niet omdat ik mijzelf erin herken, maar omdat het verhaal dat er achter zit en de tekst zelf mij hebben geraakt. Het is een heel mooie tekst die uit het hart is geschreven, met een betekenis. Het is niet zo een zinloze tekst zoals de meeste liedjes tegenwoordig.
